Henüz 9 yaşındayken babası elinden tutup hocası Muhammed Emin Er Seyda’ya teslim etti….
“Dokuz yaşındaydım ve Seyda’nın evinde kaldım” diyordu Görmez…
“Seyda, bana yatak hazırladı ve ben uyudum. Gece geldiğini gördüm… Önce bana baktı… Yorganımın üzerimde olmadığını görünce üzerimi örttü. Sonra üşümeyeyim diye sobayı yaktı ve odadan çıktı. O andan itibaren kalbimde ona karşı bir sevgi oluştu… Bir baba gibi bildim… Korkum kayboldu…”
Görmez’in Seyda’nın yanında medrese ilmine başlaması böyle oldu…
Seyda, Kıratlı Köyü‘nden Gaziantep‘e taşındı. Görmez, eline Arapça kitaplarını alır, Seyda’nın evine gelir ve dersini alıp giderdi…
Seyda Ankara‘ya taşındı… Görmez, Ankara’da bir camide imam oldu ve yine eline Arapça kitaplarını alıp Seyda’nın yanında ilmini devam ettirdi…
Görmez, ilahiyatta hoca oldu… Yine Seyda’nın yanına gelir, oradaki hocaların kafasını karıştırdığı noktaları onunla müzakere ederdi. Hatta Seydasını İlahiyata götürüp hocalarıyla tanıştırır ve onlarla tartıştırır, onlar Seyda’nın ilmi önünde saygıyla eğilirlerdi…
Görmez Diyanet İşleri Başkanı oldu… Yine gelip Seydasına danışmadan edemezdi… Onunla gece yarılarına kadar müzakere etmekten zevk duyar, Seydası da onu gördüğünde evladını görmüş gibi sevinirdi…
Seyda hastalandı… Görmez yine yanındaydı…
Seyda, ona karşı son vazifesini yaptı. Vefatından bir hafta önce talebesine ilmi icazetini verdi, sarık ve cübbesini giydirdi…
Görmez, medrese ilmini bitirmiş ve icazet almış; “Bu benim için en kıymetli diploma” demişti…
İlme kendisini vermiş Ehl-i Sünnet Müslümanıdır… Hataları yok mu? Her fani gibi var…
İbrahim Halil Er/ İrfanDunyamiz.com
