Cevap: Evet, Buhari ve Müslim’in Ebu Hureyre’den rivayet ettikleri bir hadiste Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyurmaktadır: “Canımı elinde tutana yemin olsun ki, eğer din Süreyya yıldızında bile asılı bulunsaydı, Farisilerden biri adam onu mutlaka alıp getirirdi”. İmam Suyûti konuyla ilgili olarak şunları söylemektedir: “Buhari ve Müslim’in rivayet ettikleri bu hadis, Ebu Hanife’nin faziletine işaret hususunda dayanılabilecek sağlam bir esastır. Ve bu sayede menakıb yazarlarının, onun hakkında anlattıklarına hiç gerek kalmamaktadır”. Hafız Suyûtî’nin talebesi Allame eş-Şâmî de şöyle demektedir:
“Hocamızın (Suyûti) hadisten maksadın Ebu Hanife olduğu yönünde kesin yorumu, şüphesiz açık ve net bir gerçektir.
Çünkü Farisilerin neslinden ilimde onun derecesine ulaşan başka bir kimse yoktur”. Öte yandan alimler, diğer üç mezhep imamının Ebu Hanife hakkındaki övgülerini ve ona karşı hürmetlerini aktarmışlardır. Özellikle de İmam Şafii’nin ona olan saygısında kusur etmediğine dair şöyle bir sözünden bahsedilir: “Ben Ebu Hanife’den teberrükte bulunurum ve kabrini ziyaret ederim. Bir ihtiyacım olduğunda onun kabri başında iki rekat namaz kıldıktan sonra Allah’tan niyazda bulunurum, ihtiyacım hemen giderilir.” Hatta Şafiilerin el-Minhac’ına yazılan bazı şerhlerde İmam Şafii’nin, Ebu Hanife’nin kabri başında sabah namazını kıldığında kunutta bulunmadığı anlatılır. Kendisine bunun sebebi sorulunca da: “Şu kabirde yatanın hürmetine kunutu terkettim” şeklinde cevap vermiştir. İmam Şa’rânî el-Mîzân adlı eserinde şöyle der: “İmam Malik ve İmam Şafii’nin mezheplerini taklide edenler, eğe insaflı davransalardı, imamlarının Ebu Hanife hakkındaki övgülerini duyduktan sonra, Ebu Hanife’nin görüşlerinden hiçbirisini zayıf saymazlardı. Ebu Hanife’nin faziletinin yüceliği hakkında, sadece İmam Şafi’inin, onun kabri başında kıldığı sabah namazının kunutunu terketme hadisesi bile olsa, -yalnıza bu hadise bile-Şafii mezhebi müntesiplerinin Ebu Hanife’ye karşı hürmette kusur göstermemeleri için yetip de artardı”.[1]
[1] İbn Abidin, a.g.e., c.1, s. 53-55
