[İbrahim Halil ER]

Sahabe’nin bu daveti nasıldı? Bunu kısaca açıklar mısınız?
Cevap:
1-Onların daveti hikmet, güzel öğüt, sabır ve metanet, kötülüğü iyilikle hatta daha iyisiyle karşılık vermek şeklindeydi. Bu konuda Yüce Allah’ın şu buyruğunu prensip edinmişlerdi: “İyilikle kötülük bir değildir. Kötülüğü en güzel şekilde sav. O zaman seninle aranızda düşmanlık bulunan kimsenin, sanki samimi bir dost gibi olduğunu göreceksin” (Fussilet 41/34). Peygamber Efendimiz de (s.a.) şöyle buyurmaktadır: “..Sana kötülük edene iyilikle karşılık vermendir…”.
2-İnsanların baskı ve eziyetlerine maruz kalmaları halinde birbirlerine şu ilkeyi hatırlatırlardı: “İnsanlara karşı meyveli ağaç gibi olun; onlar ağacı taşlarken ağaç onlara meyve verir”.
3-Davet için kendilerinden izin istenmesi durumunda şunu söylemeyi ilke edinmişlerdi: “(Önce) kendi nefisini ıslah et, (sonra da) başkalarına davette bulun”.
4- Davet yolunda sıkıntılarla karşılaşınca şöyle derlerdi: Davet yolunda çile çekmek, işlenen hataların bir sonucu değil Allah’ın, davet mücadelelerindeki bir sünneti/yasasıdır. Hatta, davetçilerin sıkıntı ve çile çekmemesi, izledikleri metodun doğruluğu konusunda şüphe uyandırır.
5-Bazı davetçilerin ümitsizliğe düştüğünü gördüklerinde ise şöyle derlerdi: Ümitsizliğe düşmeyin. Çünkü ümitsizlik, müslümanların ahlakına sığmaz. Üstelik bugünün gerçekleri, dünün hayalleriydi; bugünün hayalleri ise yarının gerçekleri olacaktır.
6-Gayr-ı müslimlerden, müslüman olmalarını isterken müslümanlardan da, imanında samimi, ibadetini doğru şekilde yapan, karakteri sağlam, nefsiyle mücadele eden, başkalarına faydalı olan, işlerini düzgün ve disiplinli bir şekilde yapan ve vaktini boşa harcamayan kimseler olmalarını istiyorlardı.

[Yazar]

Yazılar